Met trots presenteer ik u: Track & Field.
Door: Your favorite
Blijf op de hoogte en volg Amber
28 Maart 2008 | Verenigde Staten, Eagle River
HALLO.
dit is de tweede keer dat ik dit hele verhaal ga typen en het leuke is dat ik dit keer niet meer weet wat ik schrijven moet omdat ik mijn geheugen heb uitgeschakeld nadat ik de eerste keer het hele circus op papier had gezet. What the crack is er dan gebeurd Amber?! Ja sjongejonge, ik moest mijn vingers stretchen na dat lange typen en toen raakte ik per ongeluk de delete-knop. FIJN
Maar hier ben ik dan. En om maar gelijk met de deur in huis te vallen: ALLESJEZUS, wat een VERROTTE pijn heb ik. Ik heb me ingeschreven voor hel. Ofwel het track & field - team. Soort van atletiek. Natuurlijk al veel grapjes over gemaakt: slack 'n field, crack 'n field, track practise, crack practise, prack tracktise. Wat we basically 6 dagen per week doen is stretchen, rennen, pushups, situps, meer stretchen, meer rennen en alle andere exercises waarbij je zoveel mogelijk spieren in 1 beweging kunt verrekken. De coach is de dude die eveneens het skiteam coachte dus dan weet je al hoe laat het is: tijd voor pijn. Het is niet dat ik stond te springen om te rennen. Het is dat die kneuzen van het skiteam zeiden: "Its so much fun! You'll love it." En voor ik het weet stond ik op de atletiekbaan. En het allergeinigste is dat ik de volgende dag weer vrolijk van de partij was. En de dag er na ook. En de dag er na ook. Wat een manipulatie. Strak georganiseerd team dat onderverdeeld is in long-distance, sprinting, longjumping. In nederlands: eindeloos rennen door de bossen waarbij je struikelt over boomwortels en uitglijdt over smeltende sneeuw, zo hard rennen dat je benen bijna voor je uit rennen of zo ver springen dat je zelfs je neus verrekt. Ik heb voor de eerste gekozen en dus was het een 6-dagen-per-week-5-mile-bos-parcour voor mij. Wordt je echt niet vrolijk van. Maar ik moet toegeven dat zeer amusant is om lekker bezweet de school in te marcheren na practise van: WOW, zij doet track, wat een hardcore.
Besides all the running, is er sinds Springbreak niet veel bitters gebeurd. Een hot-tubb-party op zaterdag, snowboarden op zondag, jeweetwel. Snowboarden wordt steeds kutter want de sneeuw begint te smelten, althans, in de straten, de pistes liggen nog vol, maar het snowboarden in de achtertuin zit er niet meer in. En we hadden een International Fair op school waarin ik dus vanzelfsprekend Nederland vertegenwoordigde en people don't flippin' care totdat je zegt dat de hoofstad Amsterdam is. "AMSTERDAM?! Oh, I heard about Amsterdam, hehehe..."
Nu ga ik mijn tassen pakken want ik ga een weekendje weg met vrienden naar hun lakehousje. Lakehous. Lakehuis. Huisje. Housje. Ik geloof dat ik tegenwoordig nederlengels spreek.
ADIOS AMIGOS
dit is de tweede keer dat ik dit hele verhaal ga typen en het leuke is dat ik dit keer niet meer weet wat ik schrijven moet omdat ik mijn geheugen heb uitgeschakeld nadat ik de eerste keer het hele circus op papier had gezet. What the crack is er dan gebeurd Amber?! Ja sjongejonge, ik moest mijn vingers stretchen na dat lange typen en toen raakte ik per ongeluk de delete-knop. FIJN
Maar hier ben ik dan. En om maar gelijk met de deur in huis te vallen: ALLESJEZUS, wat een VERROTTE pijn heb ik. Ik heb me ingeschreven voor hel. Ofwel het track & field - team. Soort van atletiek. Natuurlijk al veel grapjes over gemaakt: slack 'n field, crack 'n field, track practise, crack practise, prack tracktise. Wat we basically 6 dagen per week doen is stretchen, rennen, pushups, situps, meer stretchen, meer rennen en alle andere exercises waarbij je zoveel mogelijk spieren in 1 beweging kunt verrekken. De coach is de dude die eveneens het skiteam coachte dus dan weet je al hoe laat het is: tijd voor pijn. Het is niet dat ik stond te springen om te rennen. Het is dat die kneuzen van het skiteam zeiden: "Its so much fun! You'll love it." En voor ik het weet stond ik op de atletiekbaan. En het allergeinigste is dat ik de volgende dag weer vrolijk van de partij was. En de dag er na ook. En de dag er na ook. Wat een manipulatie. Strak georganiseerd team dat onderverdeeld is in long-distance, sprinting, longjumping. In nederlands: eindeloos rennen door de bossen waarbij je struikelt over boomwortels en uitglijdt over smeltende sneeuw, zo hard rennen dat je benen bijna voor je uit rennen of zo ver springen dat je zelfs je neus verrekt. Ik heb voor de eerste gekozen en dus was het een 6-dagen-per-week-5-mile-bos-parcour voor mij. Wordt je echt niet vrolijk van. Maar ik moet toegeven dat zeer amusant is om lekker bezweet de school in te marcheren na practise van: WOW, zij doet track, wat een hardcore.
Besides all the running, is er sinds Springbreak niet veel bitters gebeurd. Een hot-tubb-party op zaterdag, snowboarden op zondag, jeweetwel. Snowboarden wordt steeds kutter want de sneeuw begint te smelten, althans, in de straten, de pistes liggen nog vol, maar het snowboarden in de achtertuin zit er niet meer in. En we hadden een International Fair op school waarin ik dus vanzelfsprekend Nederland vertegenwoordigde en people don't flippin' care totdat je zegt dat de hoofstad Amsterdam is. "AMSTERDAM?! Oh, I heard about Amsterdam, hehehe..."
Nu ga ik mijn tassen pakken want ik ga een weekendje weg met vrienden naar hun lakehousje. Lakehous. Lakehuis. Huisje. Housje. Ik geloof dat ik tegenwoordig nederlengels spreek.
ADIOS AMIGOS
-
28 Maart 2008 - 18:57
Mama:
...ok, het gaat dus goed met je ! liefs mama XXX -
01 April 2008 - 15:46
Danique:
oeh, supervet! ik had gezien dat ze op de highschool waar ik heen ga ook track & field hebben, maar wist niet wat het was.. ik ga ook naar alaska! :D heb het vandaag gehoord, krijg morgen informatie over mijn gezin! :D heb er echt zin in!
xxx
Danique -
15 April 2008 - 14:47
Papa:
Maar ja.............hihihi
over 2 maanden is het over
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
