Koersrolbediening

Ik heb het te pakken. Het gevoel. Tenminste; vanochtend kon ik uitslapen tot half 2 en ik werd wakker om half 7. En toen ging ik weer slapen en werd ik wakker om half 9 en toen was ik ECHT ECHT ECHT wakker. Tegenwoordig leef ik op 5 uur slaap per dag. Is dat raar?

Vanmiddag gingen we naar de Alaska State Fair. Zo'n soort van kermis, DE happening van het jaar. Dus we gingen met de hele club van ik, mijn gastmoeder, mijn gastzusjes, vriendje van gastzusje + familie en de buren van de familie van vriendje van gastzusje en een tante van de buren van de familie van het vriendje van mijn gastzusje. De volgende keer dat we iets met deze mensen gaan doen, praat ik over 'deze mensen' want ik wordt moe van al die woorden. Dus we gingen naar de State Fair, kermis. Met attracties en kraampjes en dieren en allemaal vrolijke mensen en midden in de bergen. En het was warm! O my god, wat was het warm. Ik denk zo'n 35 graden. En allemaal kraampjes met zelfgebreide winterkleren (ze zijn hier zo verblindend hip). En suikerspinnen en popcorn en allemaal snoepjes en dingetjes waarvan ik de naam niet ken. Wat ik smerig vind is dat die amerikanen alles in een soort van ranzige geel-achtige kaas-saus dippen en ze hebben een hekel aan mayonaise. En Amy's vriendje had dus een flatscreen-tv gewonnen. En die verkocht hij dus voor 150 dollar. Leukleukleuk

Gisteren hadden we een meeting met de community representative (de begeleider) en alle andere exchange-studenten uit Anchorage en die begon om 12 uur en ik was half 12 klaar met m'n practise dus mijn gastmoeder met 75 miles per uur de snelweg over naar Eagle River. En HONGER dat ik had! Starvation, zeg ik jullie. STARVATION! En ze hadden ons pizza beloofd maar die kregen we niet, Dwight Hunter (de begeleider) en zijn vrouw bleven vertelde allemaal verhalen die we al 1000 kuttige keren in New York en Nederland hadden gehoord of gelezen of gekregen of gesnoven. En toen kregen we geen pizza maar KOEKJES. Wel heel lekkere koekjes maar toch. Als je pizza belooft, moet je pizza geven. En allemaal mensen mensen mensen uit andere landen, heel gaaf. En toen bleek er nog een Carlien te zijn: HIEPHOI, nederlands! En ze bleek er ook nog eentje van Rotterdam te zijn. Te gek man. En toen mochten we geen nederlands praten van de begeleiders en dat was stom want al die duitsers deden het wel. Duits dan. En dat is echt raar: Nederlands. Want pap - zelfs jij zei dat ik al anders was aan de telefoon. Ha, dat is echt stom. En mensen vragen de hele tijd aan mij: kun je dit in het nederlands zeggen, kun je dat, wil je zeggen in het nederlands "i'm amber and i love alaska." Ik: "ik ben amber en ik hou van alaska." Ik voel me echt heel droog als ik dat zeg.

Au. Mijn benen doen zeer. Ik heb ze gewaxt.

En ik heb nog iets cools: mijn footballteam heeft South Side ingemaakt. Die verwaande snobs dus. Met 22-3, gisteravond. Geweldig. Hartverscheurende taferelen aan de overkant; cheerleaders in tranen, footballplayers die zich ter plekke aan de grond begaven, coaches die hun jasjes verscheurden, vliegtuigen die neerstortten. (...) Oke, de vliegtuigen niet maar dat zou wel cool geweest zijn.

Het wordt hier nu echt koud s'avonds. Ik ben bang voor de winter. Straks vries ik hier vast aan de grond en kan ik nooit meer terug naar nederland en moeten jullie me komen opzoeken of zelfs hier naartoe verhuizen en dan raakt Alaska overbevolkt door een massale volksverhuizing uit Nederland en dan zinkt Alaska in zee waardoor er een tsunami ontstaat die heel Amerika overspoelt. Gosh, ik moet warme sokken hebben.

I love y'all!
X